معجون آرامش

روزی انوشیروان بر بزرگمهر خشم گرفت و در خانه ای تاریک به زندانش فکند و فرمود او را به زنجیر بستند چون روزی چند بر این حال بود ، کسری، کسانی را فرستاد تا از حالش پرسند. آنان بزرگمهر را دیدند با دلی قوی و شادمان .بدو گفتند:در این تنگی و سختی تو را آسوده دل می بینم!

گفت:معجونی ساخته ام از شش جزئ و بکار می برم و چنین که میبینید مرا نیکو میدارد.

گفتند: آن معجون را شرح بازگوی ،که ما را نیز هنگام گرفتاری بکارآید

گفت: آری جزئ نخست اعتماد بر خدای است ،عزوجل

دوم آنچه مقدر است بودنی است

سوم شکیبایی برای گرفتار بهترین چیزهاست

چهارم اگر صبر نکنم چه کنم،پس نفس خویش را به جزع و زاری بیش نیازارم

پنجم آنکه شاید حالی سخت تر از این رخ دهد

ششم آنکه از این ساعت تا ساعت دیگر امید گشایش باشد چون این سخنان به کسری رسید او را آزاد کرد و گرامی داشت.

باورهای عامیانه

این افکار و عقاید در بین مردم بصورت پراکنده وجود داشته و عده ای شدیدا به آنها معتقدند . از انجا که این باورها برایم جالب بود تصمیم به گردآوری تعدادی از انها که خودم در جاهای مختلف یا کوچه و بازار بیشتر شنیده بودم گرفتم. ما و فرزندان مان و بطور کلی نسل های نو کمتر این چیزها را  باور داریم و به این چیزها اهمیت می دهیم. و شاید گاهی اوقات بعضی از این چیزها را نیز به تمسخر بگیریم

نوشتن این باورها به معنی تایید یا رد این نکات نیست. شما نیز موارد جدیدی از قبیل که شنیده اید یا در مناطق شما مردم و بخصوص افراد مسن و ریش سفید بکار می برند را در قسمت نظرات درج کنید تا بنام خودتان به مطالب اصلی اضافه کنم.

- هنگام رفتن افرادی که برای عرض تسلیت به خانه آمده اند نباید کفش های مهمانان را جلوی درب مرتب کرد(اینکار یک نفر دیگر را نیز با خود می برد)

- لباس های کثیف نوزادان را پس از شستن نباید روی بند اویزان کرد.بهتر است روی زمین یا روی بوته ها خشک شوند(چشمان نوزاد مشکل پیدا می کند)

- لیوان چای میهمان باید کامل پر شود(خالی بودن سر لیوان یعنی شما ارزش یک لیوان چای پر را هم ندارید)

- شب چهارشنبه خانه ی کسی نباید رفت اگر رفتیم صبح زوداز خانه میزبان خارج شده سه قدم  دور می شویم سپس به عقب برگشته وارد خانه بشویم.

- اگر پاشنه های کفش پشت به پشت شوند یک نفر می میرد.

- صبح هر روز اگر اولین چهره ای که می بینیم اگر انسان خوبی باشد روز خوبی خواهیم داشت و

ضرب المثلهای شیرین محلی

از تاش تو صد  تار ُمی بًٌرٌم لٌُو جو و تشنه  وَر مِگردُونُم

کنایه از اینکه صد نفر مثل ترا حریفم و فریب می دهم ، تو می خواهی مرا فریب دهی ؟

طْمَعكارشو بِي شومْ مِمُونه(ادم طمعکار شم ندره)

 طمع بيش ازحد ممكن است فاجعه آفرين باشد. 

به ده کورو که رسیدی دست خور وچش خو گیر

در هر موقعیتی مانند خودشان رفتار کن

از دست ناعلاجی فاطی ر دادن به حاجی

از روی اجبار به این کار رضایت داده اند.