زندگینامه دکتر غلامحسين شكوهي (پدر علم تعلیم و تربیت ایران)

دکتر غلامحسين شكوهي پدر علم تعليم و تربيت ايران و وزير آموزش و پرورش کابينه مهندس مهدي بازرگان در چهارم تيرماه ۱۳۰۵ در شهر خوسف از توابع استان خراسان جنوبي متولد شد.  شكوهي سال ۱۳۱۱ به مدرسه اي در خوسف، محل تولدش مي رود مدرسه اي كه به نام عارف و شاعر معروف ، ابن حسام خوسفي نام گرفته بود. او از خاطرات دوران كودكي و مدرسه، تصاوير واضحي را به ياد مي آورد: «بعد از اينكه از كلاس چهارم دبستان فارغ التحصيل شدم، مرتباً مي رفتم به مدرسه و در همان فضا مي گشتم يا در كلاس ها مي نشستم، چون مثل بقيه بچه ها بازي نمي كردم، اصلاً بازي بلد نبودم. ۲ سال باقي مانده آموزش ابتدايي را در دبستانهاي تدين و مدرسه ضميمه دانشسراي مقدماتي گذراندم. در اين مدرسه سطوح ابتدايي و متوسطه مثل ديگر مدارس وجود داشت و از پايان كلاس سوم دبيرستان يعني پس از ۹ سال تحصيل، ۶ سال ابتدايي و ۳ سال متوسطه، دانش آموز مي توانست در دانشسراي مقدماتي تحصيلات خود را انجام دهد تا براي آموزگاري در مدارس ابتدايي شهر و روستا آماده شود.»

غلامحسين شكوهي در سال ۱۳۲۳ با رتبه ممتاز از دانشسرا فارغ التحصيل شد و به روستاي خود 

حکیم فردوسی در "طبران طوس" در سال 329 هجری به دنیا آمد. پدرش از دهقانان طوس بود و از نظر مادی دارای ثروت و موقعیت قابل توجهی بود. از احوال او درعهد کودکی و جوانی اطلاع درستی در دست نیست ولی مشخص است که در جوانی با درآمدی که از املاک پدرش داشته به کسی محتاج نبوده است؛ اما اندک اندک آن اموال را از دست داده و به تهیدستی گرفتار شده است.

فردوسی از همان ابتدای کار که به کسب علم و دانش پرداخت، به خواندن داستان هم علاقمند شد و مخصوصاً به تاریخ و اطلاعات مربوط به گذشته ایران عشق می ورزید.

همین علاقه به داستان های کهن بود که او را به فکر به نظم در آوردن شاهنامه انداخت.

چنان که از گفته خود او در شاهنامه بر می آید، مدتها در جستجوی این کتاب بوده است و پس از یافتن دستمایه ی اصلی داستان های شاهنامه، نزدیک به سی سال از بهترین ایام زندگی خود را وقف این کار کرد.

او خود می گوید:

بسی رنج بردم بدین سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند
بناهای آباد گردد خراب
ز باران و از تابش آفتاب

فردوسی در سال 370 یا 371 به نظم در آوردن شاهنامه را آغاز کرد و در اوایل این کار هم خود فردوسی ثروت و دارایی قابل توجهی داشت و هم بعضی از بزرگان خراسان که به تاریخ باستان ایران علاقه داشتند او را یاری می کردند ولی به مرور زمان و پس از گذشت سالهایی، در حالی که فردوسی

ابوریحان بیرونی

ابوریحان بیرونی ( 440-362 ه ق ) ریاضیدان ، اختر شناس ، پژوهشگر تاریخ  و جغرافیدان ایرانی است . نامش ابوریحان محمد و نام پدرش احمد بود و چون در بیرون ناحیه خوارزم به دنیا آمد به ابوریحان بیرونی شهرت یافته است

دوران كودكی را در خوارزم گذراند در كودكی برای یك دانشمند یونانی نمونه های گیاهان و دانه ها و میوه ها را گرد می آورد از همان زمان به مطالعه ی  طبیعت علاقه مند شد . دانش اختر شناسی (نجوم ) و ریاضی را نزد ابونصر عراق كه از دانشمندان نامدار آن زمان بود آموخت . بیرونی جوان ، بسیاری از دانش های زمان خود را در خوارزم فرا گرفت ، در آن زمان خوارزم مركز دانشمندان نامدار آن زمان بود . ابن سینا ، پزشك و فیلسوف بزرگ ایرانی  نیز در این هنگام در خوارزم زندگی می كرد . این دو دانشمند جوان درباره علوم طبیعی گفتگوهایی داشتند ، این گفتگوها نشان می دهد كه شیوه ی مطالعه بیرونی درباره ی  پدیده ها ی طبیعت از آغاز جوانی ، بیشتر براساس مشاهده و تجربه بوده است .

بیرونی ،  بیست و پنج ساله بود كه از خوارزم به خراسان و از آنجا به ری و طبرستان ( مازندران كنونی ) و جرجان كه شهری نزدیك گنبد قابوس امروزی بوده است ، رفت . در جرجان مدتی در

زندگینامه سعدی شیرازی

شیخ مصلح‌الدین مشرف بن عبدالله مشهور به سعدی شیرازی در حدود سال‌های ۵۷۱ تا ۶۰۶ هجری قمری به دنیا آمد و در حدود سالهای ۶۹۰ تا ۶۹۵ درگذشته است. درباره نام و نام پدر شاعر و همچنین تاریخ تولد سعدی اختلاف بسیار است.

سعدی در شیراز پا به هستی نهاد و هنوز کودکی بیش نبود که پدرش درگذشت. پس از تحصیل مقدمات علوم از شیراز به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه به تکمیل دانش خود پرداخت.

  آرامگاه سعدی

وی در نظامیه بغداد که مهمترین مرکز علم و دانش آن زمان بشمار می‌آمد در درس استادان معروفی چون سهروردی شرکت کرد. سعدی پس از این دوره به حجاز، شام و سوریه رفت و در آخر راهی سفر حج شد.

او در شهرهای شام سوریه امروزی به سخنرانی هم می‌پرداخت ولی در همین حال، بر اثر این سفرها به تجربه و دانش خود نیز می‌افزود.

سعدی در روزگار سلطنت اتابک ابوبکر بن سعد به شیراز بازگشت و در همین ایام دو اثر 

زندگینامه ابن حسام خوسفي

                  محمد فرزندحسام الدين حسن ، معروف به ابن حسام ، شاعر ، عارف ، فقيه و انديشمند قرن هشتم ونهم هجري است.
تولد ابن حسام راسالهاي 782 و يا 783 هجري ( 760 شمسي ) دانسته اند.
زادگاه ابن حسام شهرک خوسف است که در 35 کيلومتري جنوب غربي بيرجند واقع شده و هم اکنون مرکز بخش خوسف مي باشد و بر روي هم بالغ بر 290آبادي است. خوسف شهرکي است بسيار کهن و حتي مي توان گفت از کهن ترين آباديهاي خراسان جنوبي - قهستان - به شمار مي آيد. نام خوسف که به صورتهاي مختلف «خسف، خسب، جسب، جوسف» و حتي «خوصف» در منابع تاريخي و جغرافيايي آمده است، داراي قدمت بسيار و شهرت فراوان بوده است.
ابن حسام تحصيلات مقدماتي و تربيت خود را مديون پدر داناو با فضيلتش مي داند . او در خصوص سال تولدش در پايان قصيده اي چنين مي گويد:
 

دكتر حسابي

سيد محمود حسابي در سال 1281 (ه.ش), از پدر و مادري تفرشي در تهران زاده شدند. پس از سپري نمودن چهار سال از دوران كودكي در تهران, به همراه خانواده (پدر, مادر, برادر) عازم شامات گرديدند. در هفت سالگي تحصيلات ابتدايي خود را در بيروت, با تنگدستي و مرارت هاي دور از وطن در مدرسه كشيش هاي فرانسوي آغاز كردند و همزمان, توسط مادر فداكار, متدين و فاضله خود (خانم گوهرشاد حسابي) , تحت آموزش تعليمات مذهبي و ادبيات فارسي قرار گرفتند. استاد, قرآن كريم را حفظ و به آن اعتقادي ژرف داشتند. ديوان حافظ را نيز از برداشته و به بوستان و گلستان سعدي, شاهنامه فردوسي, مثنوي مولوي, منشات قائم مقام اشراف كامل داشتند.

 شروع تحصيلات متوسطه ايشان مصادف با آغاز جنگ جهاني اول, و تعطيلي مدارس فرانسوي زبان